un Belga en Bogotá: La Candelaria

Laten we maar eens beginnen bij het begin. Reeds lang voor de komst van de Spanjaarden bewoonden de 'Muisca' de 'Savanne van Bacata', een hoogvlakte in de Andes. In 1538 kwam Gonzalo Jimenez de Quesada met zijn gevolg in deze vlakte aan. Hij vond het er op het eerste zicht wel plezant, moordde de Muisca dan maar uit, en stichtte op 6 augustus 'Santa Fe de Bogota', een combinatie van de traditionele naam Bacata en Quesada's geboortedorp in Spanje. Tijdens de eerste jaren telde de nederzetting twaalf hutten en een kapel. In de eeuwen erna groeide het bergdorpje uit tot een stad die in 1717 vanuit Spanje tot hoofdstad van 'Nieuw-Granada' werd gebombardeerd. Het gebied van dit 'Onderkoninkrijk' omvatte het huidige Panama, Colombia, Ecuador en Venezuela.

Tot zover de geschiedenisles, om maar aan te geven dat het hier is dat ik woon, op de plaats waar Bogota is gesticht, in de naar Spaans model (dambordpatroon) opgetrokken oude stad die 'La Candelaria' heet en vandaag slechts een piepklein stipje in de stad is. La Candelaria is wel nog steeds het hart van de stad: hier komt alles en iedereen samen. Hier wonen arm en rijk, senators eten hier in dure restaurants, studenten lopen school en hangen rond in de vele cafeetjes, bedelaars trachten wat te krijgen van de toeristen die hier in een van de vele hostals logeren. Het gezellige en het schrijnende lopen hier arm in arm. La Candelaria kan gerust symbool staan voor het land Colombia, denk ik zo.

De architectuur is interessant. In sommige straten is sinds 1700 niets veranderd, in andere staan eerder afschuwelijke gebouwen uit de jaren zestig naast panden uit 1600. Van de kleuren in La Candelaria word je hoe dan ook wel vrolijk, en wie van graffiti houdt, kan hier zijn ogen uitkijken: er is nauwelijks een onbeklad gebouw te vinden. Het is verder mooi om zien hoe La Candelaria voortdurend wordt opgeknapt: overal zijn mensen aan het schilderen en decoreren.