Goed aankomen is altijd een goed begin, nietwaar?! Zoals met de mensen van de universiteit afgesproken, werd ik op de luchthaven door een taxichauffeur opgewacht. Ik wist hoegenaamd niet waar de rit naartoe ging, maar ik kwam uitstekend terecht: op de negentiende verdieping van een immens appartementsgebouw, bij drie dertigers: prof economie Pacho, zijn vriendin Edith en Diego, prof communicatiewetenschappen. Ik woon hier ideaal bij hen: vlakbij het mooiste stadsdeel 'La Candelaria', de oude stad waar ook mijn universiteit 'El Externado de Colombia' ligt. Het uitzicht is fe-no-me-naal: de living kijkt uit op grote groene altijd-in-mist-gehulde pieken (+3000m). Helaas pindakaas moet ik tóch zo snel mogelijk verhuizen: het appartement ligt vol vast tapijt en met mijn stofallergie kan ik hier onmogelijk wonen. Morgen of overmorgen: verhuizen!
Voor de rest: ik ben schitterend goed ontvangen op de universiteit, ik heb een beetje de toerist uitgehangen - kerken en musea bezocht -, mij ziek gedronken aan de fantastische koffie, kennis gemaakt met enige Bogotanos, maar vooral: geacclimatiseerd aan de grote hoogte (2650m, vierde hoogste hoofdstad ter wereld), aan de rijkelijk aanwezige smog (acht miljoen inwoners, gelukkig staat Bogotá er voor bekend dat een systeem van wind en regen de stadslucht voortdurend 'zuivert'), aan het lokale Spaans...
Bogotá is gigantisch, mooi en lelijk, warm en koud. Mijn nieuwe woonplaats is op z'n minst interessant te noemen. Ik voel mij hier goed en eindig met een lukrake foto.
Ciao, hasta pronto!
Sebastiaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten