Een beeld zegt vaak meer dan duizend woorden, nietwaar?! Toch heb ik nog maar één en dan nog een weinigzeggende foto gepost. Eerlijk? Ik had er bij het schrijven van het vorige bericht nog maar een vijftal gemaakt. Mijn visum regelen, de universiteit leren kennen, een andere woonst zoeken, de vele indrukken verwerken: ik had teveel aan mijn hoofd om als ontspannen toerist grote fotografische inspanningen te verrichten. Ondertussen ben ik verhuisd, heb ik hier mijn vaste plek gevonden, en nu ik mijn spreekwoordelijke paard heb kunnen afspannen, zal ik met plezier de vraag om meer beeld van deze metropolis, inwilligen. - al ga ik niet meteen teveel tonen; kwestie van na x aantal maanden niet zonder iets nieuws onder de zon komen te zitten.
Ten huize van Omaíra en Ennío, een polyvalent kunstenaarskoppel, heb ik mijn eigen bijzonder kunstzinnig ingericht studiootje. Ik heb het hier getroffen! Sweet, sweet people. Voor zover het een ring is, woon ik op de ring van de oude stad. Vlakbij de universiteit, vlakbij het presidentieel paleis, maar ook vlakbij grote armoede. Als in alle grote Zuid-Amerikaanse steden zijn uitersten nooit ver weg.
Iets anders nu. 'Bogotanproject' is de naam die ik heb gegeven aan de drievoudige uitdaging die ik mezelf hier stel: 1) slagen in de drie vakken die ik aan de Externado volg, 2) mijn thesis maken, 3) perfect Spaans praten. Dat is dus mijn Bogotanproject. Moet lukken. Was het niet makkelijker geweest mijn opleiding tot Master in Toerisme in Belgique af te maken? Waarschijnlijk wel. Maar als ik iets geleerd heb in deze studie, dan is het wel dat mensen voortdurend op zoek zijn naar 'experiences', belevingen, ervaringen. In dat opzicht zit ik hier meer dan goed. Verveling staat niet in mijn agenda. Hasta la vista!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten